പല രീതിയിലും ഞാൻ അനു നയിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും മനു പിടിച്ചപിടിയാലേ നിൽക്കുകയാണ്. എന്തുചെയ്യുമെന്ന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
ക്ഷമകെട്ട് മനു ദേഷ്യപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. ബലമായി എന്നെ പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം മുറിവിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി.

അപ്പോഴാണു കണ്ടത്; മമ്മി ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് വെളിയിൽത്തന്നെ നിൽക്കുന്നു. അലക്കിയ തുണി മടക്കി എന്നെ ഏൽപ്പിക്കാൻ വന്നവരവാണ്.
എനിക്കാണെങ്കിൽ നാണക്കേടും ദേഷ്യവും കൊണ്ട് എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയില്ലാതായി.
പകച്ചു നിന്ന എന്നെ അടുത്തുവിളിച്ച് മമ്മി കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി സോഫയിലിരുത്തി. കുറേ നേരം എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചശേഷം, അല്പനേരം കൂടി കാത്തിരുന്നാൽ മനു ഉറങ്ങില്ലേ എന്ന് മമ്മി എന്നോടു ചോദിച്ചു.

മയങ്ങിയേക്കും, എന്നാൽ ഞാൻ ചെന്ന് കട്ടിലിൽ കയറുന്നതോടെ ഉണരുമെന്നു ഞാൻ മമ്മിയോട് പറഞ്ഞു.

എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചതുപോലെ, മമ്മി എന്നോട് സോഫയിൽ ത്തന്നെ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. മമ്മി എന്തു ചെയ്യാൻ പോകുന്നു എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു. മമ്മി പറഞ്ഞു ; ഇന്നുരാത്രി ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കാം.

മമ്മി മുറിക്കകത്തു കയറി കതക് അകത്തുനിന്നു ചാരി. പിന്നെ നടന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്കൂഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. ഞാൻ സോഫായിൽ മമ്മിയെ പ്രതീക്ഷിച്ച് ഇരുന്നു. അല്പനേരം കഴിഞ്ഞു, മമ്മിയെ കാണാഞ്ഞ്, ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ ഞാൻ മയങ്ങിപ്പോയി.