“എന്തിന്റെ കേടാടി സുബൈദേ…..നീ ഒരു പെണ്ണാണോ.. ഒരു നാണവുമില്ലാത്ത സാധനം. എന്റെ സാമാനം കേറി പിടിക്കാൻ നാണമില്ലേ നിനക്ക്. മനുഷ്യൻ ഇത്ര ദൂരം യാത്ര ചെയ്ത ക്ഷീണത്തിൽ ഒന്ന് ഉറങ്ങുമ്പോഴാ അവളുടെ ഒരു കടി. ഇത്ര മൂത്തിരിക്കാണെങ്കിൽ വിരൽ ഇട്ട് അടിച്ചു കള.. അല്ല പിന്നെ !!
ഇനി എങ്ങാനും എന്തെങ്കിലും ചെയ്താൽ മോന്തക്ക് നോക്കി ഒരെണ്ണം തരും ഞാൻ ”

അയാൾ കൈ ഇത്തയുടെ നേരെ ഓങ്ങി. ഇത്ത പേടിച്ചു വിറച്ച് അയാളുടെ അടുക്കൽനിന്ന് നീങ്ങി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
അവസാനം തളർന്ന് എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി.

ഇതുപോലെ കുറേ പകലുകളും രാത്രികളും കടന്നുപോയി. ഇതാണ് തന്റെ വിധിയെന്നും പഴിച്ച് സുബൈദത്ത സമാധാനം കണ്ടെത്തി. എന്നാൽ മറ്റാർക്കും തന്റെ ശരീരം സമർപ്പിക്കില്ല എന്ന ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ സുബൈദത്ത ജീവിതം മുന്നോട്ട് നീക്കി.

ഒരു ദിവസം

“ഇക്കാ… എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ നല്ല വേദന.. കുറച്ചായി തുടങ്ങീട്ട്. മുറിവെണ്ണ പുരട്ടി നോക്കി, മാറുന്നില്ല..നമുക്ക് ടൗണിലുള്ള ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോയാലോ…ഇക്കാ…”

“ആഹ് പോവാം.”

“നമ്പർ 18….”

റിസപ്ഷനിലെ പെണ്ണ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു

മയങ്ങിക്കൊണ്ടിക്കുന്ന കരിംക്കയെ തട്ടി ഉണർത്തി സുബൈദത്ത