അങ്ങനെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത വീട്ടിലെ രമണിചേച്ചി വരുന്നത് കണ്ടത്. അമ്മയേക്കാൾ അഞ്ചുവയസ് കൂടുതലാണ് ചേച്ചിക്ക്. അത്കൊണ്ട് ഞാൻ പത്രത്തിൽത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.

അല്ല പാർവ്വതി, ഇന്ന് നേരംവൈകിയല്ലോ.

ആ, ചേച്ചി.. പത്രം വാങ്ങാൻ വന്നതാവും, അല്ലെ.

അതെ. ഇനി ഇപ്പൊ നീ വായിച്ചു കാണില്ല അല്ലെ. ഞാൻ പിന്നെവരാം.

അമ്മ : അത് സാരമില്ല, ചേച്ചി കൊണ്ടു പൊക്കോ.

കണ്ണൻ വായിച്ചു കഴിഞ്ഞോ?

ഹോ…അവൻ അങ്ങനെ ഒന്നും വായിക്കില്ല. മുന്നിലും പിന്നിലും ഒന്ന് നോക്കും അത്ര തന്നെ.

അപ്പോളേക്കും രണ്ടുപേരും എൻ്റെ അടുത്തെത്തിയിരുന്നു.

അല്ല പാർവതി, നീ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോഴും കച്ചയാണോ ഉടുക്കുന്നെ?

അതെ.

നിനക്ക് ബ്രാ വാങ്ങി ഇട്ടുകൂടെ. അതാണ് ഈ ചൂടത്തിടാൻ സുഖം.

ഞാൻ അതൊന്നും വാങ്ങിയിട്ടില്ല.

ഹോ, എൻ്റെ മോളെ.. ഇപ്പൊ എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങളും അതല്ലേ ഇടുന്നെ. നിനക്കും ഇട്ടുകൂടെ.

ഇത് ശീലമായി ചേച്ചി, അതാ.

ഞാനും അത് തന്നെയാ ശീലിച്ചേ. പക്ഷെ ബ്രാ വാങ്ങിയിട്ടപ്പോൾ പിന്നെ അത് തന്നെ മതിയെന്നായി.

ആഹാ, ചേച്ചി.. ഇപ്പൊ അതാണോ ഇടുന്നത്?

രമണിചേച്ചി ബ്ലൗസിൻ്റെ ഉളിൽനിന്നു ബ്രായുടെ വള്ളി പുറത്തു കാണിച്ചുതന്നു.

കണ്ടില്ലേ, ഇപ്പോഴും അത് തന്നെയാ. നിനക്കില്ലെങ്കിൽ ഇന്ന് തന്നെ വാങ്ങിയിട്ടുനോക്ക്. പിന്നെ നീ അത് തന്നെയേ ഉപയോഗിക്കൂ..