മകൻ അനന്തു ബാംഗ്ലൂരിലാണ് പഠിക്കുന്നത്. പ്ലസ്റ്റു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ അവൻ ബാംഗ്ലൂരിലാണ്.

അച്ഛനുമായി അവന് പണ്ടേ വലിയ അടുപ്പമില്ല.. അവന് തിരിച്ചറിവായ കാലം മുതൽ അച്ഛൻ ബിസിനസ്സുമായി ഓടി നടക്കുന്നതല്ലാതെ മകന്റെ കാര്യങ്ങളൊന്നും അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരാളിയിരുന്നില്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അനന്തുവിന് അച്ഛനോട് ആത്രയ്ക്ക് അടുപ്പവും ഇല്ലായിരുന്നു.

അനന്തുവും അമ്മയും തമ്മിൽ നല്ല കൂട്ടായിരുന്നു.. അവരുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ടാൽ അമ്മയും മകനുമാണെന്ന് തോന്നില്ല.. കളിക്കൂട്ടുകാരെപ്പോലെ ആയിരുന്നു..

അനന്തു പത്താം തരത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ അമ്മയോട് ആദ്യമായി ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു..

“അമ്മേ.. അമ്മ എന്ത് സുന്ദരിയാണമ്മേ.. അമ്മയെ കണ്ടാൽ മോഹിക്കാത്തവൻ പുരുഷനല്ല.. മകനായിട്ട് പോലും എനിക്കമ്മയെ പ്രണയിക്കാൻ തോന്നുന്നു..”

അതവൻ പറഞ്ഞത് തമാശയായിട്ടോ കാര്യമായിട്ടോ എന്ന് അവന് തന്നെ നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു.. പല തമാശകൾ പറയുന്ന കൂട്ടത്തിലാണ് അവനത് പറഞ്ഞത്..

എന്തായാലും അത് കേട്ട ശ്യാമള ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“നമുക്ക് നിന്റച്ഛനോട് ആലോചിക്കാം.. അങ്ങേർക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ എനിക്കും സമ്മതം..”

“അതമ്മ എനിക്കിട്ടൊന്ന് കൊട്ടീതാണല്ലോ.. ഞാൻ പറഞ്ഞത് അധിക പ്രസംഗമായെങ്കിൽ അമ്മക്കെന്നെ ശിക്ഷിക്കാല്ലോ.. അച്ഛനോട് അത് പറയേണ്ടതുണ്ടോ?
എന്റെ മനസ്സിൽ തോന്നിയത് ഞാൻ മറച്ച് വെച്ച് പെരുമാറുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ.. അതോണ്ട് പറഞ്ഞതാ.. ഇനി അമ്മയോട് ഞാൻ മനസ്സ് തുറക്കില്ല..”