എന്തായാലും നാല് ദിവസത്തേക്ക് വേണ്ടതല്ലേ എന്ന് ചിന്തിച്ച്കൊണ്ട് ലിസ്റ്റിന്റെ ഫോട്ടോ സ്റ്റാറ്റ് എടുത്ത് റിസോർട്ട് മേനേജർക്ക് വാട്സാപ് ചെയ്തു.
നമുക്കെന്തായാലും നാളെ വൈകിട്ട് ക്ഷേത്രദർശനങ്ങൾ തുടങ്ങാം. അതല്ലേ നല്ലത്.? എന്ന് ആശയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

അത് മതി എന്നവൾ. ഇന്ന് ഇനി ഉറങ്ങിയെഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ എന്തായാലും നേരം വൈകും. അപ്പോ രാവിലെ അമ്പലത്തീപ്പോക്കൊന്നും നടക്കില്ല.
എന്ന് പറയുമ്പോഴക്കും ടിവിക്ക് മുന്നിൽനിന്നും അമ്മായിയും ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്കെത്തി.
മോനേ.. എന്നാപ്പിന്നെ കിടക്കാൻ നോക്കാമായിരുന്നില്ലേ..

ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്.. നിന്റെ മുറിയിൽ രണ്ട് കട്ടിലല്ലേ ഉള്ളത്. ഒന്നിൽ ആശയും ചന്ദനയും കിടക്കട്ടെ.. ഞാൻ ലക്ഷ്മിയോടൊപ്പം കിടക്കാം. നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങോട്ട് വന്നാമതിയല്ലോ.
അവരുടെ വാക്കുകൾ എനിക്കാശ്വാസമായി. രോഗി ഇച്ഛിച്ചത് തന്നെ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു.
എങ്കിൽ ആശയുടേയും ചന്ദനയുടേയും ഡ്രസ്സുകൾ ആ മുറിയിലെ wardrobeലേക്ക് വെച്ചോ..
അപ്പോഴേക്കും മേനേജരുടെ ഫോൺ വന്നു. സാധനങ്ങൾ ഒരു മണിക്കൂറിനകം ഡെലിവറി ചെയ്യും. നിങ്ങൾ ഉറങ്ങില്ലല്ലോ..

ഇല്ല. വെയ്റ്റ് ചെയ്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഞാനിപ്പോ വരാമെന്നു പറഞ്ഞ് കാറിൽനിന്നും കോണ്ടം എടുക്കാനായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
ആശയും ചന്ദനയും അവരുടെ ഡ്രസ്സുകളൊക്കെ മുറിയിൽ കൊണ്ടുവെക്കുകയാണ്.
അമ്മായി മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ കുഞ്ഞ് ഉണർന്ന് കിടക്കുകയാണ്.