അതായത് ഒരു പ്രോസിറ്റ്യൂട്ടുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നതും ഭാര്യയുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നതുമായ വ്യത്യാസം. ഭാര്യയെ സന്തോഷിപ്പിക്കുക ഭർത്താവിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. എന്നാൽ ശരീരം വിൽക്കുന്നവളെ സന്തോഷിപ്പിക്കുക പുരുഷന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമല്ല.

തന്റെ സന്തോഷത്തേക്കാൾ തന്റെ കസ്റ്റമറുടെ സന്തോഷത്തിനാണ് പോസ്റിറ്റ്യൂട്ട് മുൻഗണന നൽകുന്നതും. അങ്ങനെ രാജാവിനെ സുഖിപ്പിക്കാൻ പല സ്ത്രീകളുണ്ടാവും. ഇതിൽ രാജവിന് സ്വർഗ്ഗീയ സുഖം നൽക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ പൊന്നും പട്ടുമൊക്കെ നൽകി അംഗീകരിക്കുക എന്നൊരു രീതിയും രാജക്കന്മാർക്കുണ്ടായിരുന്നു.

ആ അമ്മായിയുടെ പൂർവികർക്കാർക്കോ കിട്ടിയ ഒരു പട്ട് അമ്മായിയുടെ കൈയ്യിലുണ്ട്…
അശോക് പറയുന്ന ആ പട്ട് അമ്മായി കണിക്കാണിക്കാൻ വന്നപ്പോൾ ഇട്ടിരുന്ന വിശേഷപ്പെട്ട പട്ടുകോണകമായിരുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലായെങ്കിലും അമ്മായിയുടെ വീട്ടിൽ ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ എനിക്കത് തിരുത്തുവാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.

ഇനിയും അശോക് അവരെക്കുറിച്ച് പറയാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് കയറിപ്പറഞ്ഞു.. എന്തായാലും നിനക്ക് തരാൻ തയ്യാറാക്കുന്ന പലഹാരം വാങ്ങാൻ പോകുമ്പോൾ ഞാനൊന്ന് ശ്രമിച്ചുനോക്കാം.. എന്നാൽ അതിന് വേണ്ടി ഇടിച്ച് കേറി ശ്രമിക്കില്ല. ഒത്താൽ ഒക്കട്ടെ..
നടക്കുമെടാ.. ഉറപ്പായിട്ടും നടക്കും.

നീ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിന്റെ മികവനുസരിച്ചായിരിക്കും നാല് പൂറുകളും നിനക്ക് കിട്ടുക. എന്ന് പറഞ്ഞാണവൻ ഫോൺ കട്ടാക്കിയത്.
അമ്മായിയെ കണ്ടുവന്നിട്ട് പത്ത് ദിവസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഈ പത്ത് ദിവസത്തിൽ ഒരു ദിവസമെങ്കിലും അന്നത്തെ കാമകേളികൾ മനസ്സിൽ തെളിയാത്ത ദിവസങ്ങളുണ്ടായില്ല.

ദുബായിൽനിന്നും ലീവിന് വന്നാലുണ്ടാകുന്ന പതിവ് കറക്കങ്ങളൊക്ക ഒഴിവാക്കി മുറിയിൽത്തന്നെ അടയിരിക്കുകയാണ് ഞാൻ. അമ്മായിയേയും മകൾ ലക്ഷ്മിയേയും അവരുടെ മകൾ ചന്ദനയേയും ഓർക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ എന്റെ കളിയന്ത്രം ഉഷാറാകും.

എപ്പോഴും അവനങ്ങനെ വടിപോലെ നിൽക്കുന്നത്കൊണ്ട് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകുന്നുമുണ്ട്.
ആകെ എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാനാണ് ഡൈനിംങ്ങ് റൂമിലേക്ക് ചെയ്യുന്നത്. ആ സമയത്ത് രണ്ട് ഷഡ്ഡിവരെ ചിലപ്പോൾ ഇടേണ്ടിവരുന്നു. വീട്ടിലാണെങ്കിൽ പകൽനേരം ചേട്ടത്തി മാത്രമേ കാണു. ചേട്ടന് രാവിലെ ഏഴിന് തന്നെ പോണം.

രാത്രിയായേ തിരിച്ചെത്തൂ.. ഒരേ ഒരു മകൻ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നാണ് പഠിക്കുന്നത്. പണികളൊക്കെ കഴിഞ്ഞാൽ ടിവിക്ക് മുന്നിൽ തപസിരിക്കുന്നതാണ് ചേട്ടത്തിയുടെ പതിവ്. എനിക്ക് പതിനഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് ചേട്ടൻ വിവാഹം കഴിച്ചത്. അത്കൊണ്ട് തന്നെ ചേച്ചിയമ്മയാണെനിക്ക് ചേട്ടത്തി.

അവരുടെ കണ്ണിൽ തെറ്റായതൊന്നും കാണരുത് എന്നെനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്. എന്റെ കൂട്ടുകാരിൽ ചിലർ ചേട്ടത്തിമാരെ കളിക്കാറുണ്ട്. മദ്യലഹരിയിലാണ് അത്തരം കഥകൾ പുറത്ത് ചാടുത്തത്. കളിച്ച് പഠിക്കാൻ ഏറ്റവും നല്ലത് വീട്ടിൽത്തന്നെയുള്ള പെണ്ണ്ങ്ങളെ ട്യൂൺ ചെയ്യുകയാണെന്നും നിന്റെ ചേട്ടത്തിയെ വളച്ച് നോക്കടാ..

ഉറപ്പായിട്ടും നടക്കുമെന്ന് കൂട്ടുകാരിൽ ചേട്ടത്തിയെ കളിക്കുന്ന ഒരുത്തൻ എപ്പോഴും പറയാറുണ്ട്. എന്നാൽ ചേട്ടത്തിയെ അമ്മയെപ്പോലെ കാണുന്നതിനാലും, അവര് ചേട്ടനെ ഭർത്താവെന്നതിനുപരിതി ദൈവത്തെപ്പോലെ കാണുന്നവരായത്കൊണ്ടും അവരെ മറ്റൊരു കണ്ണിലൂടെ കാണാൻ മനസ്സനുവദിക്കുന്നുമില്ല.

നമ്മൾ എത്ര കുരുത്തംകെട്ടവരായാലും സ്വന്തം വീട്ടിൽ നല്ല കുട്ടിയായിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന ഉത്തമ വിശ്വാസക്കാരനാണ് ഞാൻ.
എന്തായാലും അമ്മായിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത് ലീവ് കഴിയുന്നിടം വരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് പോവാതെ ഒരു സർപ്രൈസ് വിസിറ്റ് നടത്തിയാലോ.. അപ്പോ പലഹാരത്തിനായി മറ്റൊരു യാത്രയ്ക്കുള്ള സൗകര്യവും കിട്ടുമല്ലോ.

ആ ആലോചന എന്നിൽ കുളിര്കോരി.
എല്ലാവർക്കും കൂടി ഒരു യാത്രപോകാമെന്ന് അമ്മായി പറഞ്ഞിരുന്നതുമാണല്ലോ. അത് തന്നെ പ്ളാൻ ചെയ്യാം. എന്തായാലും ടൂറിസ്റ്റ് കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്കൊന്നും യാത്ര പ്ളാൻ ചെയ്യണ്ട.. ഏതെങ്കിലും ക്ഷേത്രത്തിലേക്കാവാം.

അപ്പോൾ അധിക സമയവും റൂമിലിരിക്കാൻ അവസരം കിട്ടും. കറക്കം കൂടിയാൽ നഷ്ടമാകുന്നത് കളിക്കാൻ കിട്ടുന്ന സമയമായിരിക്കുമല്ലോ എന്ന ചിന്തയും അമ്പലയാത്രയ്ക്ക് പ്രേരണയായി.
അന്ന് രാത്രി അത്താഴത്തിനിരിക്കെ ചേട്ടത്തിയോടും ചേട്ടനോടുമായി പറഞ്ഞു. ഞാനൊന്ന് തിരുവനന്തപുരം വരെ പോകുന്നു.

ശ്രീപത്മനാഭ ക്ഷേത്രത്തിൽ തൊഴാനൊരു ആഗ്രഹം. വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപേ ചേട്ടനും കുടുംബവുമൊത്ത് പോയതാണ്.
പതിവ് കറക്കങ്ങൾ ഒഴിവാക്കി ഇത്തവണ ഞാൻ വീട്ടിൽത്തന്നെ ഇരിക്കുന്നതിൽ ചേട്ടനും ചേച്ചിയും സന്തോഷത്തിലായിരുന്നതിനാൽ ഭക്തിമാർഗ്ഗത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ഇരുവർക്കും സമ്മതമായിരുന്നു.

അമ്മായിയുടെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ക്ഷേത്ര ദർശനത്തിനിറങ്ങിയതാണെന്നും അങ്ങനെ ഒരു പ്രാർത്ഥന ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും അമ്മായിക്കും കുടുംബത്തിനും താല്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ കൂടെ കൂട്ടാം എന്ന് കരുതിയാണ് ഇങ്ങോട്ട് കയറിയതെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മായിക്ക് ഭയങ്കര സന്തോഷം.

ഒത്തിരി കൊല്ലമായി തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് ഒക്കെ പോയിട്ട്. അവിടെപ്പോയാൽ പത്മനാഭ സ്വാമിയെ മാത്രമല്ല പഴവങ്ങാടി ഗണപതിയേയും ആറ്റുകാൽ അമ്മയേയുമൊക്കെ കാണാല്ലോ എന്നായി അമ്മായി.
ആ സംസാരം കേട്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്ന ചന്ദന പറഞ്ഞു.
തിരുവനന്തപുരത്ത് കാഴ്ചബംഗ്ളാവില്ലേ.. ഞാനിത് വരെ അതൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല.

അതിനെന്താ.. തിരുവനന്തപുരത്തുള്ളതെല്ലാം നമുക്ക് കാണാം.
അപ്പോഴേക്കും അകത്ത്നിന്നും വന്നിട്ട് ആശാലത ചോദിച്ചു.
എന്നേയും കൊണ്ടുപോകുമോ?
അതിനുത്തരം ഞാൻ പറയും മുന്നേ അമ്മായി പറഞ്ഞു.

പിന്നില്ലാണ്ട്.. പോകുന്നെങ്കിൽ നമ്മൾ എല്ലാവരും കൂടിയേ പോകത്തുള്ളൂ.. ങാ.. മോനേ.. അവിടെ ചെന്നാൽ ഹോട്ടലിലൊന്നും തങ്ങണ്ടാട്ടോ.. ഒന്നിച്ച് താമസിക്കാൻ പറ്റിയ വീട് വാടകക്ക് കിട്ടുമൊന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ..

കിട്ടുമമ്മായി.. ഒത്തിരി റിസോർട്ടുകളുണ്ട്. വീട് പോലെ തന്നെ.. വേണമെങ്കിൽ നമുക്ക് തന്നെ പാചകവുമൊക്കെ ചെയ്യാം. അതിനുള്ള എല്ലാ സൗകര്യവും ഉണ്ടാകും.
എന്നാലത് മതി. കുഞ്ഞിന് കുറുക്കുണ്ടാക്കാനാക്കെ സൗകര്യമുണ്ടെങ്കിൽ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം താമസിക്കാമല്ലോ എന്നായി ലക്ഷ്മി ചേച്ചി.

അതിനെന്താ.. നമുക്കൊരു നാല് ദിവസത്തെ പ്രോഗ്രാമിടാം. എന്നാ എല്ലാവരും റെഡിയായിക്കോ.. എന്ന് പറഞ്ഞതും ഓരോരുത്തരായി ഒരുങ്ങാനായി പോയി. ആദ്യമേപോയ ആശാലത എല്ലാവരും പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞ് തിരികെവന്ന് എന്നോട് സ്വകാരത്തിലെന്നപോലെ പറഞ്ഞു.

ആ സ്വർണ്ണ കോയിൻ ഞാനെടുത്തിട്ടില്ലാട്ടോ.. അമ്മ ഒരു കവറിലാക്കി എന്റെ പേഴ്സിൽ വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. എനിക്ക് തരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ മറ്റുള്ളവർക്ക് കൊടുത്തത്പോലെ തരണം.
അത് കേട്ടതും മനസ്സിൽ ഒരായിരം ലഡു ഒന്നിച്ച് പൊട്ടിച്ചിതറുന്ന ഒരനുഭവമായിരുന്നെനിക്ക്.
അത് അവിടെ ഇരുന്നോട്ടെ.. മറ്റൊരെണ്ണം ഞാനവിടെ വെച്ചോളാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആശയിലും ലഡു പൊട്ടുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. (തുടരും)