അയാൾ പറഞ്ഞു.

മധുരിമയുടെ അമ്മ അച്ഛനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി. മുത്തശ്ശൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിന്നപ്പോൾ മധുരിമ ചോദിച്ചു.

“പാടുപെട്ടെന്നു പറഞ്ഞാൽ എന്തായിരുന്നു മുത്തച്ഛാ?”.

“അത് പിന്നെ ഇവളെ ഒന്ന് മടിയിലിരുത്താനും എടുത്തുകൊണ്ട് പോകാനുമൊക്കെ വളരെ പാടായിരുന്നു”.

തന്റെ മകളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഒരു നാണം വന്നപോലെ മധുരിമക്ക് തോന്നി.

“ഒന്ന് പോ അച്ഛാ. അച്ഛൻ്റെ കാര്യം”,

അമ്മ പറഞ്ഞു.

“ആഹാ, അച്ഛനും മകളും പേരക്കുട്ടിയും ഇവിടെ നിൽക്കുവാ ഇപ്പഴും?”.

മുത്തശ്ശിടെ സ്വരം കേട്ട് മധുരിമ നോക്കിയപ്പോൾ മുത്തശ്ശി വടിയൊക്കെ കുത്തിപ്പിടിച്ചു വന്നുനിൽക്കുന്നു.

“ഹായ് മുത്തശ്ശി”, .
മധുരിമ ചെന്ന് മുത്തശ്ശിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “എടി പതുക്കെ”, മധുരിമയുടെ അമ്മ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

“അമ്മ വയ്യാതെന്തിനാ എഴുന്നേറ്റു വന്നത്?”, മധുരിമയുടെ അമ്മ അവളുടെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് ചെന്ന്.

“നിങ്ങളുടെ സംസാരം കേൾക്കുന്നതല്ലാതെ ആരെയും അങ്ങോട്ട് കണ്ടില്ല”, മധുരിമയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പാർവ്വതിയമ്മ പറഞ്ഞു.

“മുത്തശ്ശി വാ”, മധുരിമ പാർവ്വതിയമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു.

ഊണൊക്കെ കഴിഞ്ഞു മധുരിമ പറമ്പിലൊക്കെ ഇറങ്ങി നടന്നു. മുത്തശ്ശി കിടന്നുറങ്ങി. അമ്മയും മുത്തശ്ശനും മുകളിൽ പോകുന്നത് കണ്ടു.