രോമാഞ്ചം – എനിക്കു വയസ് 25 കഴിഞ്ഞു. അച്ഛൻ എന്നെ ജോലിക്ക് ഒന്നും വിടാൻ നിന്നില്ല. എന്നോട് നാട്ടിലെ കാര്യങ്ങളും കൃഷിയും ഒക്കെ നോക്കിനടത്താനാണ് പറഞ്ഞത്.

എനിക്കു എന്റെ നാട് ഒരുകുഗ്രാമമാണെങ്കിലും ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

ഞാൻ അവിടെ ഒരു സ്കൂൾ തുടങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു.

കവലയിൽ എന്നും വൈകീട്ട് കുട്ടികളെ ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. കുട്ടികൾക്ക് പുറമെ വലിയ ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും വന്നു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ അവരെയും പഠിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഗ്രാമത്തിൽ എല്ലാവരും ഒരേ പോലെ ജീവിക്കുന്നവരായിരുന്നു.

ചെറിയ വീടുകളും കിണറുകളും കുളങ്ങളും എല്ലാം എനിക്കു നല്ല സന്തോഷം തരുന്നതായിരുന്നു.

അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് പൈസ ചോദിച്ചു പലരും വരാറുണ്ടായിരുന്നു.

അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ പൂത്തപണം ഉള്ളതുകൊണ്ട് അച്ഛൻ എടുത്തു കൊടുക്കുമായിരിന്നു.

അമ്മക്ക് അച്ഛനെ പേടിയായിരുന്നു.

എപ്പോഴും അച്ഛൻ അമ്മയെ ചീത്ത വിളിക്കുന്നതും അടിക്കുന്നതും ഞാൻ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.

പലപ്പോഴും അമ്മ ഒറ്റക്ക് ഇരുന്നു കരയാറുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ ഇതൊക്കെ കണ്ടതുകൊണ്ട് അച്ഛനോട് ദേഷ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ എതിർക്കാനുള്ള കരുത്തു ഇല്ലായിരുന്നു.

ഞാൻ ആ നാട്ടിലെ ഒരു അറിയപ്പെടുന്ന ഒരാളായി മാറി. നാട്ടിലെ എല്ലാർക്കും എന്നെ നല്ല ബഹുമാനമായിരുന്നു.