ലൈബ്രറിയിലും വായനശാലയിലുമൊക്കെ പോയി, വൈകിയാണ് വീട്ടിൽ എത്തിയത്. ഏതാണ്ട് ഒൻപതര കഴിഞ്ഞു. കണ്ടയുടനെ അമ്മ ചോദിച്ചു, “ നീ എന്താ സിനിമക്ക് പോയിരുന്നോടാ..”

ഞാൻ പോയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അമ്മ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. കൂട്ടും കൂടി കണ്ട തല്ലിപ്പൊളി സിനിമയൊക്കെ കണ്ട് നടക്കാ.. നിന്നേം കാത്തിരുന്ന് മുഷിഞ്ഞപ്പോ ഞങ്ങളൊക്കെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.

നിനക്ക് ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ വിളമ്പി വെച്ചിട്ടുണ്ട്… പോയ് കഴിക്ക്…. ഞാൻ സിനിമക്ക് പോയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാലൊന്നും അമ്മ വിശ്വസിക്കാൻ പോവുന്നില്ല. അമ്മ എന്തെങ്കിലുമൊന്നുറപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ അതേ സത്യമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടൂ..

അത് കൊണ്ട് മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിലേക്ക് നടന്നു. അമ്മ മുറിയിലേക്ക് പോകുന്നതിനിടയിൽ അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു… “എടാ.. നിന്റെ കട്ടിലിൽ ജാനമ്മ കിടപ്പുണ്ട്. അവളിന് ആശുപത്രിന്നവളുടെ അമ്മായിയപ്പൻ വരുന്നത് വരെ

ഇവിടയാ… നിന്റെ പായ മുറിയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്. നിനക്ക് മുറിയിൽ തന്നെയോ, ഹാളിലോ കിടക്കാം.. നീ മുറിയിൽ തന്നെ കിടന്നോട്ടേന്നാ

ജാനമ്മ പറഞ്ഞത്. അവളുറങ്ങി. മുറിയിലധികം നേരം ലൈറ്റിട്ട് അവളെ ഉണർത്തണ്ട..” ഇതും പറഞ്ഞ് അമ്മ പോയി. അന്തം വിട്ടാണ്, അമ്മ പറയുന്നതൊക്കെ ഞാൻ കേട്ടുനിന്നത്. ബമ്പർ ലോട്ടറി അടിച്ചാൽപ്പോലും ഇത്തരത്തിലൊരു സന്തോഷം എനിക്കുണ്ടാവില്ല.