ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ജോസിയാന്റിയോടും ഞാൻ നന്നായി തട്ടിക്കയറി.

അവരെന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് കീഴടക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും ഞാൻ അതിലൊന്നും വീണില്ല.

എന്ത് തന്നെയായാലും എന്റെ സ്വന്തം മമ്മയെപ്പോലെ അവർക്കെന്നല്ല,.. ആർക്കും എന്നെ സ്നേഹിക്കാനും ശാസിക്കാനും കഴിയില്ല,.. അധികാരമില്ല. അതിനൊട്ട് ഞാൻ ആരെയും സമ്മതിക്കയുമില്ല എന്ന ഭാവം തന്നെയായിരുന്നു എനിക്ക്.

നിയന്ത്രിക്കാൻ ആരുമില്ലാത്ത ഞാൻ തോന്നിയ വണ്ണം കൂട്ടുകാരുമായി കറങ്ങിനടന്നതും, രാത്രി സെക്കൻഡ് ഷോ സിനിമക്ക് പോകുന്നതും എനിക്ക് തോന്നിയ സമയത്ത്, വീട്ടിൽ കയറി വരുന്നതും പതിവാക്കി.

ഒരു ദിവസം അവരെന്നെ കൈയ്യോടെ പിടികൂടി, ചോദ്യം ചെയ്തു. ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞു ഞാൻ തെറ്റി, വഴക്കായി, വാക്കാണമായി, കൈയ്യേറ്റം ചെയ്യാനുള്ള ധൈര്യമൊന്നും എനിക്ക് ഇല്ലെങ്കിലും, വിട്ടു കൊടുക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു.
പിന്നെ വായിൽ തോന്നിയ തെറിയൊക്കെ ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു. അപ്പോഴത്തെ അവരുടെ മൂഡിന് അതിന്റെ പ്രതികരണമായി, ഒടുക്കം എന്റെ കരണം പുകയുന്നപോലെ ശക്തമായ ഒരടികിട്ടി.

ഒന്നല്ല ഒന്നിലധികം തിരിച്ചു തല്ലാൻ അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല, അത് അമ്മയെ തല്ലുന്നത്തിനു സമമാണ് എന്ന് ഞാൻ വേദപാഠത്തിൽ പഠിച്ചത് ഓർത്താണ്..പക്ഷെ, എനിക്ക് ഒരിക്കലും മറക്കാൻ പറ്റാത്തതും, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു വഴിത്തിരിവ് ഉണ്ടാക്കിയതുമായ സംഭവമായിരുന്നത്.