പുറത്തു കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയുടെ ശബ്ദവും കാറ്റിന്റെ വേഗതയും മനസ്സിലാക്കി പരിപൂർണ നഗ്നരായി അവർ പരസ്പരം വേർപെട്ട് മലർന്നു കിടന്നു.

കാറ്റിന്റെ വേഗത കുറഞ്ഞു. ഒപ്പം മഴയുടെ തീവ്രതയും. കാർമേഘം എങ്ങോട്ടോ പാഞ്ഞുപോയി. സൂര്യൻ പതിയെ തലപൊക്കി നോക്കി.

പ്രകാശ രശ്മികൾ മണ്ണിലോട്ട് പതിച്ചു.

ഉടുതുണിയുടെ പിൻബലം ഇല്ലാതെ മനസ്സിനെ ചിന്തകളാൽ കീഴടക്കി അജ്മലും റസീനയും റൂമിൽ അപരിചിതരെ പോലെ പരിപൂർണ്ണ നഗ്നരായി കിടന്നു.

പുറത്ത് കേട്ട് പരിചയമുള്ള വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം റസീനയുടെ കാതിലേക്ക് മുഴങ്ങി. അവൾ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു . തന്റെ ഭർത്താവ് ഉച്ചയ്യൂണ് കഴിക്കാൻ വന്നിരിക്കുന്നു. സമയം തന്നെ പിന്നിലാക്കിയ കാര്യം അവൾ അറിഞ്ഞില്ല.

കാളിങ് ബെൽ ശബ്ദം വൈകാതെ വീടിനുള്ളിൽ മുഴങ്ങി. അവൾ ചാടി എണീറ്റ് അലങ്കോലമായി കിടന്നിരുന്ന മുടി ശരിയാക്കി അജ്മലിനോട് വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ പറഞ്ഞ് അവളുടെ അഴിഞ്ഞു കിടന്ന മാക്സി പെട്ടെന്ന് ധരിച്ച്, തട്ടം കൊണ്ട് മുഖവും തുടച്ച് അത് കഴുത്തിന്ന് ചുറ്റും ചുറ്റി ഓടിച്ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.

എവിടെ ആയിരുന്നു നീ….

ബാത്‌റൂമിൽ ആയിരുന്നു ഇക്കാ….

അതിന് നീയെന്തിനാ ഇങ്ങനെ കിതക്കുന്നേ…..?

പെട്ടെന്ന് ഓടി വന്നപ്പോ….

ഹും….

വേഗം ചോറ് എടുത്തു വക്ക്..

ആഹ് ഇക്ക….