അമ്മായിയെ ഞാൻ
എടാ.. പോടാ..
ആ പറച്ചിലിൽ ദേഷ്യമില്ലായിരുന്നു. നിവൃത്തി ഇല്ലാത്തത്കൊണ്ട് എന്നെ ഒഴിവാക്കുന്ന ഭാവമായിരുന്നു.
അമ്മായീ.. പ്ലീസ്.. അങ്ങനെ എന്നെ പറഞ്ഞ് വിടല്ലേ.. എനിക്കത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാ.. എനിക്കിങ്ങനെ ആരോടും ഇത് വരെ തോന്നിയിട്ടില്ല.
പിന്നെന്താ എന്നോട് ?
അങ്ങനെ ഒന്നും ചോദിക്കല്ലേ.. പ്ളീസ് .. എന്നോട് കുറച്ച് മുന്നേ സ്നേഹം കാണിച്ചതല്ലേ.. പിന്നേയും എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടല്ലേ അമ്മായി..
എടാ.. ഇതാക്കെ പുറത്തറിഞ്ഞാൽ ഞാൻ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമുണ്ടോ..
എങ്ങനെ അറിയാനാ.. അതിന് നമ്മളിലാരെങ്കിലും പറയണ്ടേ.. ഞാനങ്ങനെ പറയുമെന്ന് അമ്മായിക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ വേണ്ട.. ഞാൻ ചെയ്ത് പോയതിന് മാപ്പ് ..എന്നെ സഹിച്ച് എന്നോട് സഹകരിച്ചതിന് നന്ദിയും..
എനിക്ക് കിട്ടിയ ആ അപൂർവ നിമിഷങ്ങൾ ഓർത്ത് ഞാൻ സമാധാനിച്ചോളാം..
എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതും..
നിൽക്കടാ മോനേ..
അമ്മായിയുടെ വിളികേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് പ്രതീക്ഷ തോന്നിയിരുന്നു. അമ്മായിക്ക് നേരത്തെ കഴപ്പ് കേറി വന്നതായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് എല്ലാം തകർത്തുകൊണ്ട് ആ കോളിംങ്ങ് ബെൽ വന്നത്.
അമ്മായിക്ക് ഇപ്പോഴും താല്പര്യം പോയിട്ടില്ല. ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ എന്നമ്മായി പറഞ്ഞില്ലേ.. അതിന്റെ അർത്ഥമെന്താ.. ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പ്രശ്നമാണന്നല്ലേ..
അപ്പോ.. അറിഞ്ഞാലേ പ്രശ്നമുള്ളൂ.. അല്ലാതെ അമ്മായിക്ക് ഇഷ്ടക്കുറവില്ല.